عجیب آلرژی پیدا کردم به جمله ی «دلت پاک باشه؟»...

آخه موندم پاکیِ دل همون توی دل باقی می مونه ؟؟ یعنی نباید یه چشمه به بیرون داشته باشه؟

کسی رو میشناختم که نامحرمان رو به دو دسته تقسیم می کرد: 1- نامحرمانی از قبیل پسرخاله، پسرعمو و اینا و کلا نامحرمای فامیل، که اصلا نامحرم حساب نمی شدند. عـــــــــــــــــــــــــــین برادر! (یه همچین روحیه ی خواهر برادری داشتند با هم) 2- نا محرمای غریبه؛ که تا وقتی که اون شال یا روسری روی سر بقا داشت، که فَبَها، وگرنه لطف کنند و نگاه نکنند، چون ما سعیِ خودمونو کردیم و روسری رو به سر کردیم، خودش افتاده (یه همچین تلاش مضاعفی داشتند برا نگهداری حجاب)

همین دوست بزرگوار و خواهر گرامی، موقع افطار و اذان، دستهاش رو به آسمون، با خدای خودش نجوا می کرد و بعضی دیگر از دوستان با دیدن این صحنه می گفتند: «واقعا میگن دلت پاک باشه همینه، نیگا فلانی چه ارتباط خوبی با خدا داره، نباید به ظاهر نیگا کرد»(یه همچین ملت درون نگری هستیم ما)

ولی خدایی، خودمونیم، اگه من هر چی هم بگم ارتباطم با تو خوبه، ولی برا حرفات پشیزی ارزش قایل نباشم، خسته نمی شی؟ چقدر قبول می کنی این حرفم رو؟

مشکل از اینجاست که خـــــــــــــــــیلی قانعیم، قانعیم به نداشته هایی که حتی نمی دانیم نداریمشان...

جــامـه زریـن نـگـردد جـمـع بــا سـیـمـیـن تــنـی        

یوسـف از چـه بـرنـمـی آیـد ، ز بـی پـیـراهـنـی

________________________

دیگران نوشت:کوتاه بیا خواهر! همین نجوا و دل پاکی رو با همین حرفاتون از این جوونای دل پاک می گیرین دیگه!!!

من نوشت: سرفه در اثر عود کردن آلرژی