یه روز حاج آقا قرائتی، خدا حفظشون کنه، با همون سادگی و روانیِ کلامش گفتند که :«اگه یه روز به شما بگن که جد هیجدهمتون خیلی آدم خوبی بود و از محاسن چیزی نبوده که نداشته باشه، و فلان روز سالگرد درگذشتش هست، حالا شهادت و یا فوت، خدایی حاضری براش مراسم بگیری؟ اگه هم بگیری، خداییش گریه ات می گیره براش؟» و بعد با تغییر لحن رو به بغض ، چیزی که کمتر از ایشان دیده می شود ادامه دادند که: «این حسین کیست که بعد از این همه سال هنوز داغ دلش تازه است و سوز عزاداریها براش، کم فروغ نمیشه؟»
بعد از شنیدن این مطلب، ناخودآگاه به یاد دو سال پیش و حال و هوایی که بر من مستولی شده بود و حس از دست دادن مادربزرگی که دوستش داشتم و به یاد غم سنگین از دست دادنش، افتادم و دیدم که چه زود یادمان می رود، چه زود سنگینیِ سینه امان ، سبک می شود و آرام آرام ... که نه، به سرعت ، دلخوشی جدیدی که ناشی از هدیه ای بود که خدا به ما داد، جایگزین غم از دست دادن عزیز شد -خدایش بیامرزد(1)-... ولی واقعا به قول حاج آقا ، این حسین(ع) کیست که همان دلخوشی ای که به خاطرش دلت شاد شد و ندایش ، غمت را تسکین داد، همان هم می شود روضه خانِ دلت برای حسین(ع).
با رفتن عزیزی، خدا نعمت فراموشی و عادت را به تو می دهد تا فراموش کنی غم از دست دادنش را و عادت کنی به نبودش. ولی حسین (ع) که نرفته است! حسین (ع) را هر دفعه تازه به دست میآوری و هر چه بیشتر به سمتش می روی، بوی سیب، بیشتر مشامت را پر می کند و دلت را هوایی و پایت را راهی. انگار این خانواده را خدا خلق کرده که عادتها را بشکند، شاید اینگونه خدا به ما ثابت می کند ، که همانی که تو درک می کنی ، همان نیست که هست! حسین حرف های نگفته ای است که هیچ کجا نشنیده ای و با دلت می شنوی؛ و هر چه بیشتر می شنوی، در عین حال که بزرگتر می شوی، کوچکتر می شوی... حسین آمده است برای تقابل تضادها، برای اثبات اینکه ذهن بشر نمیتواند همه چیز را بفهمد. هر چه بیشتر در این باره فکر می کنی، بیشتر نمی فهمی...
غمِ حسین (ع) ، غم از دست دان عزیز نیست ، غمِ هجران نیست ، اصلا... اصلا... اصلا حسین جنس غمش فرق می کند...
اصلاًحسین جنس غمش فرق می کند این راه عشق، پیچ وخمش فرق می کند
اینجا گدا همیشه طلبکار می شود اینجا که آمدی کرمش فرق می کند
شاعر شدم برای سرودن برایشان این خانواده، محتشمش فرق می کند
"صد مرده زنده می شود از ذکر یا حسین" عیسای خانواده دمش فرق می کند
از نوع ویژگیِ دعا زیر قبه اش معلوم می شود حرمش فرق می کند
تنها نه اینکه جنس غمش،جنس ماتمش حتی سیاهی علمش فرق می کند
با پای نیزه روی زمین راه میرود خورشید کاروان قدمش فرق می کند
من از «حسینُ منّی» پیغمبر خدا فهمیده ام حسین "همش" فرق می کند
«علی زمانیان»
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
(1) : برای شادی روحش صلوات
نور نوشت: این هم از حس و حال همان روزهای بی تابی : (+) و (+)
کلمات کلیدی:
