سلام
احساس مي کنم محيط اطراف شما خيلي مجازي شده که اينقدر روي اين مسائل حساس شديد. راستش در خانواده ي ما و اقوام خيلي افراد کمي هستند که اينترنتي باشند و اصلا وبلاگ داشته باشند. حتي خيلي هايشان اصلا نمي دانند که مثلا من وبلاگ دارم. اصلا در اين وادي ها نيستند. فعلا افراد کمي هستند که اينقدر درگير اينترنت باشند که زندگي شان در آن خلاصه شده باشد.
امّا در مورد وبلاگ کودکانمان کاملا حرفتون را قبول دارم. واقعا نبايد هر چيزي را نوشت. من بيشتر پست هاي وبلاگ دخترم را رمزدار نوشتم که البته اونم از شيرين کاري ها و هنرهاي دخترمه که در آينده وقتي بخونه به خودش افتخار مي کنه. :) مي نويسم تا يادگاري براش بمونه.

همه چي بايد به تناسب و اعتدال باشه

نوشته ها بايد فقط جنبه اي از خاطره اي کوتاه براي ماندگاري باشه که اگر دختر داري در آينده به لطافتش لطمه نخورد و اگر پسر ، به غيرتش.