اربعین نزدیک است...
در طول تاریخ ، نور برای آمدنش بعد از ظلمت، با عدد چهل همنشین بوده است.
چهل روز ، چهل سال و ...
به راستی سرِّ این چهل چیست که هر جای تاریخ را نگاه می کنیم با این عدد رو به رو می شویم؟
فقط می دانم که اربعین حسینی ، چهلمی است که از ظلمتِ سیاه مردان در روز عاشورا بعد از چهل روز، نورانیتِ مردان خدا را به ظهور رسانید.
اربعین را مدیون کاروان اُسراییم، مدیون خطبه های کوبنده و نورانیت دختر سه ساله ای که مردم شام حتی حاضر نشدند که جسد بی جانِ او را در قبرستانشان خاک کنند، تصور نجاست از خاندانی که درب مسجد تنها به خانه ی جد ایشان باز بود !!! وامصیبتا...
کاروان باید می گذشت از مجالس شراب و خرابه ها تا این ظلمت به نور تبدیل می شد...
باید ولیِّ مسلمین را می گرداندند تا این نور را به جهان پخش کند و در تاریخ آن را ماندگار نماید...
نمی دانم از وقتی که خورشید ما پشت ابر سُکنی گزید چند تا از این چهل ها باید بگذرد تا نور وجودیش بر ما آشکار شود؟! کارِ ما از چهل روز و چهل سال گذشته است... گفتند چهل روز از عاشورا تا اربعین را زیارت عاشورا بخوانید و فرجش را بخواهید... ما به این چهل روز دل خوش کرده ایم.
اربعین روز نور است، پس بتاب و سیاهیِ ما را به سپیدی تبدیل کن.
از تاریکیِ زمان مدام سرمان به سنگ می خورد و نمی بینیم که کجا می رویم!!!
ایماها و اشاره های ساربمانمان را نمی بینیم...
دلمان را سپرده ایم به باد و ذهنمان هم روان در آب است و خیالِ آسوده ای داریم ...
خورشیدا! یعنی ظلمت ما از یزیدیان و شمریان و امویان و شامیان و کوفیان بیشتر است که چله نشینی هم جواب نمی دهد؟!!!
چشمانمان را فرشِ زیر پایت قرار بده و بیا...
کلمات کلیدی:
