ما میتوانیم بینی استکبار را به خاک بمالیم

"اما مورد ششم از سفارشهایی که این کتاب(منظور کتابی است 1000 صفحه ای که دبیر کل وزارت مستعمرات انگلستان به مستر همفر داده بود) در مورد از بین بردن نقاط قوت مسلمانان کرده است، کتاب مزبور سفارش می کند که :

و نیز باید فکر نجاست کفار را از دلهای شیعیان بیرون برد و این آیه از قرآن را مدرک قرار داد که می گوید: «طعامکم حل لهم و طعامهم حل لکم» (سوره ی مائده /5) و اینکه رسول خدا زنی یهودیه داشت به نام صفیه ، و زنی نصرانیه داشت به نام ماریه، و نمی شود گفت زن رسول خدا نجس است."

در ابتدا به تشریح مسئله کافر می پردازیم:

کافر بر دو قسم است: یک قسم آن کافر کتابی نامیده می‌شود مثل نصاری (مسیحی) و یهود که به وحدانیّت خداوند و پیامبران خودشان و انبیاء گذشته ایمان داشته و به رسالت پیامبر اسلام ایمان ندارند، و قسم دوم: کافر غیرکتابی نامیده می‌شوند و آنها کسانی هستند که نه اعتقاد به خدا دارند و نه به انبیاء الهی بلکه یا ملحدند یا مشرک و بت‌پرست هستند.

با توجّه به اینکه اسلام دین حق و هدایت و در نتیجه راه رستگاری و نجات است، و خدای متعال در هر زمانی برای هدایت بندگانش دین حق را با پیامبر و کتاب آسمانی خاص ارسال نموده و پیروی از آن را مایة سعادت و نجات قرار داده است و از نظر خداوند هیچ دینی جز دینی که خودش آن را فرستاده است مورد قبول نبوده و پیروان غیر دین اسلام را از زیانکاران می‌شمارد.[ آل عمران/85] پس با قطع نظر از هر دلیل شرعی، عقل سلیم انسان به تنهایی حکم می‌کند که یک فرد مسلمان وقتی که در مسیر نجات و هدایت واقعی قرار گرفته است نباید به جرگة اهل باطل بپیوندند تا چه رسد که یک زن مسلمان با کافر یا مسیحی ازدواج نموده و بدون پشتوانة اجتماعی از طرف مسلمین در متن جامعة کفر قرار بگیرد و در نهایت از نور به سوی ظلمت کشانده شده و از ولایت خداوند خارج و در تحت ولایت طاغوت قرار بگیرد.

از طرف دیگر خداوند می‌فرماید: کافر ابداً نمی‌تواند بر مسلمان سلطنتی داشته باشد.[ نساء/141.] چون با این سلطنت عزّت و شرف مسلمان زیر سؤال رفته و در برابر کفّار ذلّت نصیب او می‌گردد. پس به اقتضاء این دو آیة شریفه ازدواج یک زن مسلمان با کافر حرام بوده و جایز نمی‌باشد.

درمورد زن یهودی پیامبر(صفیه): پس از فتح خیبر رسول خدا به صفیه-زن یهودی که پدر و همسرش را در جنگ از دست داده بود- پیشنهاد آزاد شدن و برگشتن به طرف خویشان خود و یا ماندن در مدینه و اختیار اسلام و کسب آزادی و ازدواج با پیامبر را دادند، و او را بین این دو امر مخیر نمودند و به او گفتند اگر به آئین یهود بمانی من اسلام را به تو تحمیل نمیکنم و صفیه امر دوم را انتخاب نمود. و زن مسیحی پیامبر (ماریه): از جمله کنیزانی بوده است که اسلام آورده است و پس از آن با پیامبر ازدواج کرده است.

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِنَّمَا الْمُشْرِکُونَ نَجَسٌ فَلَا یَقْرَبُوا الْمَسْجِدَ الْحَرَامَ بَعْدَ عَامِهِمْ هَـ?ذَا وَإِنْ خِفْتُمْ عَیْلَةً فَسَوْفَ یُغْنِیکُمُ اللَّـهُ مِن فَضْلِهِ إِن شَاءَ إِنَّ اللَّـهَ عَلِیمٌ حَکِیمٌ(توبه / 28)

اى کسانى که ایمان آورده‌اید! حق این است که مشرکان ناپاکند، پس نباید از سال آینده به مسجد الحرام نزدیک شوند، و اگر [در این قطع رابطه‌] از تنگدستى بیم دارید، اگر خدا بخواهد زودا که از فضل خویش بى‌نیازتان کند که خداوند داناى حکیم است.

واژه نجس به هرگونه پلیدی مادی و معنوی و باطنی اطلاق می شود مانند نجاست ظاهری ، بیماری های درونی، رذایل نفسانی و پستی ها و عقاید باطل، چیزهایی که نوعی پلیدی ذاتی دارند که طبعا آدمی از آنها تنفر دارد، مانند خون و بول و مدفوع، دردهای درونی لاعلاج و نیز اشخاص پست و فرومایه. مراد از انسان نجس در این آیه، بت پرست و منکر خدا و معاد است. مراد این آیه از نجاست، شرک ظاهری نیست بلکه مراد همان ناپاکی درونی وی یعنی عقاید شرک آلود و افکار اوست. آن ها نباید بعد از این سال به مسجدالحرام نزدیک شوند.

فَمَن یُرِدِ اللَّـهُ أَن یَهْدِیَهُ یَشْرَحْ صَدْرَهُ لِلْإِسْلَامِ وَمَن یُرِدْ أَن یُضِلَّهُ یَجْعَلْ صَدْرَهُ ضَیِّقًا حَرَجًا کَأَنَّمَا یَصَّعَّدُ فِی السَّمَاءِ  کَذَ?لِکَ یَجْعَلُ اللَّـهُ الرِّجْسَ عَلَى الَّذِینَ لَا یُؤْمِنُونَ (انعام / 125)

پس هر که را خدا بخواهد هدایت کند، سینه‌اش را براى اسلام بگشاید و هر که را بخواهد در گمراهى [وا] گذارد، سینه‌اش را تنگ و تنگ‌تر گرداند چنان که گویى در آسمان بالا مى‌رود. خدا این چنین بر کسانى که ایمان نمى‌آورند پلیدى مى‌نهد

رجس به معناى پلیدى وناپاکى و نجاست مصطلح فقهى است و خداوند به طور صریح غیر مؤمنین را نجس دانسته است و مطمئناً مشرکان را نمى‏توان مؤمن نامید؛ زیرا به توحید و رسالت حضرت محمد (ص) ایمان ندارند.

لازم به یادآوری است که حادثه انحراف جوانان مسلمان اندلس معلول همین رابطه ها بود.مسیحیان بر اثر آمیزش با مسلمانان اندلس توانستند مسکرات را میانشان رواج دهند و کم کم آن ها را به انواع گناهان بکشند.

ابوبصیر می‌گوید از امام باقر(ع) یا صادق(ع) پرسیدم آیا مسلمان می‌تواند با یهودی یا نصرانی مصافحه کند، حضرت فرمود:از زیر لباس اشکالی ندارد و اگر مصافحه دست به دست بود(تماس بدنی) دستت را بشوی.[ مستمسک، ج 1، ص 370، به نقل از وسائل الشیعه، باب 14 از احکام نجاسات،ج 5]

روایت صحیح علی بن جعفر(ع) از برادرش امام موسی بن جعفر(ع) از هم غذا شدن با مجوسی در یک ظرف غذا و مصافحة با او سؤال می‌کند حضرت می‌فرماید:جایز نیست.[ همان، حدیث 6]

یَسْأَلُونَکَ مَاذَا أُحِلَّ لَهُمْ قُلْ أُحِلَّ لَکُمُ الطَّیِّبَاتُ... (مائده / 4)

از تو مى‌پرسند: چه چیز براى آنها حلال شده است؟ بگو: پاکیزه‌ها براى شما حلال شده است.

الْیَوْمَ أُحِلَّ لَکُمُ الطَّیِّبَاتُ وَطَعَامُ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ حِلٌّ لَّکُمْ وَطَعَامُکُمْ حِلٌّ لَّهُمْ ... (مائده / 5)

چیزهاى پاکیزه براى شما حلال شد و طعام اهل کتاب براى شما حلال و طعام شما براى آنها حلال است،

با توجه به آیه قبل از این آیه معلوم می گردد که حلیت غذای اهل کتاب مشروط بر آن است که پاکیزگی آن باقی بماند؛ پس اگر بوسیله ی شراب یا آب جو نجس شده و یا در ذبح حیوان ، نام خدا بر آن برده نشده باشد، از رده ی طیبات خارج است. 

حسن خزّاز گفت: از امام رضا ( علیه السّلام ) شنیدم که فرمود: بعضی از کسانی که ادعای محبت و دوستی ما را دارند، ضررشان برای شیعیان ما ار دجال بیشتر است. حسن گفت: عرض کردم ای پسر رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) به چه علت؟ فرمود: به خاطر دوستی شان با دشمنان ما و دشمنی شان با دوستان ما. و هر گاه چنین شود، حق و باطل به هم درآمیزد و امر مشتبه گردد و مومن از منافق بازشناخته نشود.  (صفات الشیعه ص 8)

علی (ع) در نامه ی خود به حارث همدانی توصیه کرده است : از رفاقت با کسانی که افکارشان خطا و اعمالشان ناپسند است بر حذر باش. چه آدمی به رویه و روش رفیقش خو می گیرد و با افکار و اعمال وی معتاد می شود. ( نهج البلاغه ،نامه ی 69)

امام صادق (ع) فرموده اند: کسیکه با رفیق بد همنشین شود سالم نمی ماند و سرانجام به ناپاکی آلوده می شود.( مستدرک2 ،ص65)

علی (ع) در ضمن وصایای خود به حضرت مجتبی فرموده اند : از مراکز بد نام بپرهیز ، از مجالسی که مورد سوء ظن است دوری کن و بدانکه رفیق بد ، دوست خود را فریب می دهد و میل او را به کارهای ناپسند تحریک می کند و سرانجام آلوده اش می سازد. ( بحار جلد 23،ص55)

با توجه به مسایل مطرح شده در می یابیم که نجاست کفار برای مسلمانان بدلیل حفظ ایمان و پاک سرشتی آنان از رذایل می باشد و این نکته را این استعمارگر ورشکسته به خوبی دریافته است. و از طرفی شعار کشور جمهوری اسلامی عزیزمان مبنی بر اینکه ما با اسرائیل هیچ دوستی ای نداریم برایمان مستدل می شود.

پس در این راستا قدم ششم را با اقتدار بر میداریم:

1-      دوستی با اسرائیل و انگلیس و عمال آن ها ، ممنوع؛

2-      دوستی با کسانی که در ادعای دوستی با آن ها هستند ، ممنوع؛

3-      خرید و فروش اجناس خارجی ، ممنوع؛ 

موارد بعدی به عهده ی خواننده ی محترم...