امروزه مد شده است که با مسایل مهم مخالفت های شدیدی می کنند و سوالاتی که باعث آشفته شدن ذهن ها و متهم شدن افراد متعهد و مذهبی به اُمُلی می شود. هر چه مساله ای که راجع به آن سوالات شبهه انگیز مطرح شود کلیدی تر و اساسی تر باشد ، کلاس بیشتری دارد و آن فردی که سعی کرده بقیه را به چالش بکشد، احساس قدرت بیشتری می کند.
در این میان عده ای هستند که بدون داشتن اطلاعات ، سعی در مباحثه با طرف مقابل می کنند و از آنجاییکه فقط تعصب به آن قضیه باعث دخالت در آن موضوع شده است با سخنان تند ، باعث انحراف موضوع و اذهان شده و بیشتر به چالش کشیده می شوند و حس پیروزی را به طرف مقابل بیشتر می دهند و ذهن اطرافیان را با آن موضوع بیش از پیش درگیر می کند.
عده ای هم که با شنیدن این مباحث، به کل خودشان را کنار می کشند و سعی می کنند وارد بحث نشوند؛ ولی سوال مطرح شده در ذهنشان چنان درگیری ای ایجاد می کند که بعدها می تواند ریشه ی بسیاری از اعتقاداتشان را بخشکاند.
در این میان آسیب پذیرترین قشر، کودکان و نوجوانان هستند که چراهایی در ذهنشان هنوز لاینحل است و با طرح شبهاتی که گهگاه از کانال های ماهواره ای و یا شبکه های اینترنتی و یا حتی توسط دیگران و جمع های خانوادگی که اصولا هم نشات گرفته از همان کانال های ماهواره و اینترنت است ، با شبهاتی مواجه می شوند که به درگیر شدن آنها با اعتقاداتشان منجر می شود و بعضا عواقب بدی را به دنبال دارد.
به نظر میرسد والدینی می توانند فرزندان خود را از درگیری با این مباحث نجات دهند که خودشان کاملا به آن موضوع اشراف داشته باشند و پاسخ منطقی برای تمام شبهات ایجاد شده را بدانند و آن شبهه را در نطفه خفه کنند.
برای این منظور ، یکی از عواملی که می تواند در تربیت فرزندان نقش اساسی داشته باشد دانسته های مختلف والدین از مسایل اعتقادی و دینی و مهم تر از آن، طریقه ی بیان آن است؛ چه بسا عده ای مسایل مختلف را می دانند ولی حالت اشراف کامل به مساله و ایراد سخنرانی برای فرزندان ، آنها را بیشتر دین زده می کند و چه بسا عده ای که هیچ اطلاعاتی خودشان ندارند و کودکان به این مساله آگاه می شوند و هم والدینشان در پیش چشمشان از سکه می افتند و هم ممکن است مراجع نادرستی را برای پاسخ به سوالاتشان در نظر بگیرند و این نیز خود باعث انحراف آنها خواهد بود.
نکته ی دیگری که در این مساله مهم به نظر میرسد این است که هدف از دانستن هر موضوع، صرفا این نیست که جوابی برای شبهه ها داشته باشیم، بلکه مساله ی اساسی تر، تربیت خودمان و نجات روحمان از سردرگمی هایی است که بعد از شنیدن انحرافات در ذهنمان ایجاد می شود؛ حتی برای کسانی که به روی خودشان نمی آورند و روندِ اعتقادی قبل را در ظاهر دارند ولی در باطن ریشه های معنوی اشان در حال پژمرده شدن است. پس هدف اصلی را دانستن و تربیت خودمان قرار دهیم و در این میان با خودمان روراست باشیم .
کلمات کلیدی:
