شخصی یهودی که در مجلس عمر حاضر بود گفت: اگر آیه «الْیَوْمَ اَکْمَلْتُ لَکُمْ دینَکُمْ ...» که در روز غدیر نازل شده است در امت ما نازل شده بود، ما روز نزول آن را عید می گرفتیم  .

در چنین عیدِ بزرگی از صمیم قلب تجدید پیمان می کنیم:

سپاس خدای را که فضیلتِ این روز را به ما شناسانید و حرمت آن را بما فهمانید، و با معرفتِ آن به ما شرافت داد.

خداوندا، ما ندایِ منادیِ ایمان را اجابت کردیم. که آن منادی پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم بود و ندایِ او ولایت بود.

خدایا، تو را شکر که بعد از پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم ما را به امامان علیهم السلام هدایت کردی که مایه کمال دین و تمام نعمت بودند، و با این هدایت اسلام را به عنوان دین برای ما پسندیدی.

خدایا ما تابع پیامبر و امیرالمؤمنین علیهماالسلام هستیم، و به جِبت و طاغوت و بُت های چهارگانه و پیروان آنها کفر می ورزیم، و از هر کس که از اول تا آخر روزگار، آنان را دوست بدارد بیزاریم. خدایا، ما را با امامانمان محشور فرما.

خدایا، ما از هر کس که با امامان روی جنگ داشته باشد، بیزاریم.

خدایا، این روزی که ما را به آن گرامی داشته ای مبارک فرما، و ما را در ولایت ثابت قدم بدار، و ایمانِ ما را ناپایدار مخواه و ما را از کسانی قرار ده که از دعوت کنندگان به دوزخ بیزارند.

خدایا، ما را توفیقِ همراهی با حضرت مهدی علیه السلام و حضور در تحت لوایش عنایت فرما.

السلام علیک یا باقر العلم بعد النبی

آسمان و زمین در ماتم و عزایند، آری!!! روز عزای فرزندِ دیگری از آل طاها نزدیک است...

دل ها برای تسلای خاطر ، همزمان با چشمان می گریند...

امواج متلاطمِ اشک در چشمانِ خیره به بقیع می درخشند و تلالو رنگ های آن به رنگ گنبد طلایی ای می شود که هیچ گاه بقیع به خود ندید...

گنبدِ بقیع به پهنای آسمان و به رنگ نیلی آسمان است...

جای جای بقیع نشان از بی نشان ها دارد...

اما صدای بقیع رساترین صدا خواهد بود...

شنیدن قال العشق ، ترنم بارانِ نور خواهد بود...

و هر کجا که زمزمه «قال الباقر» باشد؛ آنجا زمزم هدایت، همیشه جوشان خواهد بود.

پس با تمام وجود می گوییم: قال الباقر (علیه السلام):

تواضع ، راضی بودن به نشستن در جایی است که کمتر از شأنش باشد ، و اینکه به هر کس رسیدی سلام کنی ، و جدال را هر چند حق با تو باشد ، ترک کنی .
بحارالانوار ، دار احیاء الترا العربی ، ج 75، ص (176(

چه بسا شخص حریص بر امری از امور دنیا ، که بدان دست یافته و باعث نافرجامی و بدبختی او گردیده است ، و چه بسا کسی که برای امری از امور آخرت کراهت داشته و بدان رسیده ، ولی به وسیله آن سعادتمند گردیده است .
بحارالانوار ، دار احیاء الترا العربی ، ج 75، ص (166(

خداوند عزوجل کسی را که در میان جمع ، بدون ناسزاگویی شوخی کند ، دوست دارد .
کافی ، ج 2 ، ص (663(

خداوند دنیا را به دوست و دشمن خود می دهد ، اما دینش را فقط به دوست خود می بخشد .
 بحارالانوار ، دار احیاء الترا العربی ، ج 2 ، ص (215(

انگار نه انگار...

همین طور نشسته ایم...

آسمان هم دیگر تاب نیاورد...

به جایِ ما و به حالِ خوش و خیالِ آسوده ی ما دارد می گرید...

در مورد لعن و نفرین گفته اند ، گاه فضیلتش از صلوات هم بیشتر است. ولی باید مراقب باشیم که چه کسی را تکفیر و تفسیق می کنیم. بعضی ها بعد از اینکه کسی خواسته و یا ناخواسته در حقِّ آنها بدی می کند ، تنها راهِ تسکینِ خودشون رو لعن فرستادنِ به او می دانند.

مرحوم شاه آبادی (رحمةالله) می فرمود: هیچ وقت لعن شخصی نکنید ، گر چه به کافری که ندانید از این عالم چگونه منتقل شده است مگر آنکه ولیِّ معصومی از حالِ بعد از مردنِ او اطلاع دهد، زیرا که ممکن است در وقت مردن مومن شده باشد. پس لعن به عنوان کلی بکنید.

پس جز کسانی که امام معصوم (علیه السلام) از حالِ آنها خبر دهد نمی توان دیگران را لعن کرد.

______________________

دعای آخر: خدایا دلِ دریا به ما عطا کن... نگذار درگیر خواهش های نفسانی باشیم و نگذار که از اماممان جلو بزنیم...

برای شادی روحِ عزیز از میان رفته: اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم